به گزارش ایران اکونومیست-سابقه تولید خودرو در ایران به حدود 60 سال قبل برمیگردد. زمانی که اولین خودروی تولید کارخانههای ایرانی روی خط تولید رفت، افقهای روشنی برای این صنعت دیده میشد. چرا که در همان سالها خودروهای تولیدی همگی از جمله خودروهای پرطرفدار و باکیفیت بودند که تا مدتها پس از تولید اولین نسخه استفاده میشدند. اما سرنوشت صنعت خودروسازی در کشورمان جور دیگری رقم خورده بود و قرار نبود که آینده آن به تولید خودروهای لوکس و گران قیمت مطرح در سراسر جهان برسد.
۱. نبود رقابت در بازار و انحصاری بودن صنعت خودروسازی
در سالهایی که کشورهای دیگر در ایران فعالیت میکردند و مدلهای مختلف خودروهای خود را با دست و دلبازی در اختیار خریداران ایرانی میگذاشتند، رقابت در بازار ایران تا حدی شکل گرفته بود. در این سالها دو شرکت بزرگ خودروسازی تلاش میکردند که برای حفظ بازار خود با شرکتهای بزرگ دنیا قرارداد ببندند و خودروهای آنها را به خریداران خود عرضه کنند. خریداران نیز از این موضوع خوشحال بودند و با قیمتی مناسب میتوانستند به خودروی موردنظر خود دست پیدا کنند.
۲. مشکل در تامین قطعات
هرچند خودروسازان داخلی برای عدم تولید خودروی باکیفیت مشغول بهانه تراشی بودند، اما برخی موضوعات واقعا باعث افت کیفیت محصولات جدید نسبت به محصولات قدیمیتر شد. یکی از این مشکلات کمبود قطعات اصل و باکیفیت به دلیل اعمال تحریمها بود. خروج شرکتهای خودروسازی خارجی تز ایران تنها به معنای حذف نسخههای صفر کیلومتر خودروهای آنها نبود. شرکتهای داخلی در تامین قطعات اولیه برای مونتاژ خودروها نیز به این شرکتها وابسته بودند و اعمال تحریمها باعث ایجاد مشکل در تامین قطعات شد.
۳. حمایت به جای نظارت
با وجود اینکه پلیس راهنمایی و رانندگی بارها اعلام کرده است که خودروهای بیکیفیت دیگر شماره گذاری نمیشوند، خودروسازان هنوز هم به تولید آنها ادامه میدهند. این موضوع نشان میدهد که شرکتهای خودروسازی پشتیبانی قدرتمند دارند که به کسی اجازه نمیدهد به آنها نگاه چپ بکند. این پشتیبان قدرتمند دولت است که به جای نظارت بر فعالیتهای خودروسازان بر روی اشتباههای آنها سرپوش گذاشته و بیدریغ از این صنعت حمایت میکند.
۴. عدم اعتماد به توان داخلی
با وجود اینکه دانش داخلی به اندازه دیگر کشورها پیشرفت نکرده است، شرکتهای دانش بنیان تلاش خوبی در زمینه تولید قطعات و راهکارهای افزایش کیفیت خودروهای داخلی کردهاند. اما استفاده از توان شرکتهای دانش بنیان نیاز به سرمایه گذاری دارد که متاسفانه شرکتهای خودروسازی از انجام این کار سر باز میزنند. شرکتهای خودروسازی معتقدند که استفاده از طرحهای شرکتهای دانش بنیان نیاز به سرمایه گذاریهای کلان دارد و هزینههای ساخت خودرو را بالا میبرد. این موضوع در نهایت باعث افزایش قیمت خودروها میشود و داد خریداران را درمیآورد.
شما همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به ایران اکونومیست مراجعه کنید.